Męskie problemy

W Polsce w 80% przypadków przyczyną zaburzeń erekcji są choroby lub przebyte urazy. Dla większości panów podjęcie leczenia jest szansą na odzyskanie radości w sypialni.

Zaburzenia erekcji mają wiele przyczyn. Można je podzielić na czynniki o podłożu psychicznym i organiczne. Panowie przed 40. r.ż. najczęściej miewają problemy z erekcją z powodu barier psychologicznych. Ciągły pośpiech, stresujący tryb życia, brak czasu na nawiązywanie i utrzymywanie bliskiej relacji z partnerką, niekiedy traumatyczne doświadczenia z dzieciństwa lub nieudane pierwsze kontakty seksualne sprawiają, że młodzi, zdrowi mężczyźni nie „sprawdzają się” w sypialni. Ryzyko wystąpienia kłopotów z erekcją wzrasta wraz z wiekiem, ponieważ na kondycję seksualną wpływa praca różnych organów. Choroba jednego z nich może spowodować problem z osiągnięciem pełnego wzwodu. Według danych statystycznych, 20-30% mężczyzn w wieku 40-60 lat cierpi na zaburzenia erekcji.

Bez względu na powód, kłopoty z osiągnięciem wzwodu są przyczyną stresu, spadku poczucia wartości, a niekiedy depresji. W Polsce leczy się mniej niż 10% mężczyzn mających kłopoty w sypialni. Dla jednych barierą nie do przebycia jest rozmowa z lekarzem, inni padają ofiarą błędnego przekonania, że spadek lub utrata sprawności seksualnej to naturalni towarzysze wieku dojrzałego. Tymczasem unikanie seksu to droga donikąd. Leczenie pierwotnego schorzenia pozwala większości mężczyzn powrócić do dawnej sprawności seksualnej.

Współczesna medycyna oferuje różne metody leczenia zaburzeń erekcji. Często stosuje się leki doustne – Cialis, Levitrę, Viagrę. Preparaty o dłuższym czasie działania dają większą radość i swobodę w planowaniu życia seksualnego (patrz tabelka). Inną metodą jest podawanie leków za pomocą iniekcji do ciał jamistych prącia. Wykonuje się też zabiegi chirurgiczne polegające na usprawnieniu naczyń krwionośnych członka bądź wszczepieniu implantu usztywniającego.

Powiązane układy

Największy wpływ na kondycję seksualną mężczyzny ma stan układu krwionośnego. Do erekcji dochodzi, gdy naczynia krwionośne penisa wypełniają się krwią, a jej odpływ zostaje zablokowany poprzez ucisk żył odprowadzających. Nadciśnienie tętnicze lub miażdżyca powodują problemy z prawidłowym przepływem krwi, w wyniku czego erekcja jest niepełna, trwa zbyt krótko lub jej osiągnięcie okazuje się w ogóle niemożliwe. W przypadku nadciśnienia tętniczego tętnice dostarczają do prącia zbyt małą ilość krwi, dlatego większość mężczyzn cierpiących na tę chorobę ma kłopoty z osiągnięciem wzwodu, a około 15% nie ma go wcale. Leczenie polega na terapii właściwego schorzenia oraz poprawie jakości życia seksualnego. Kiedy podstawowa choroba zostaje wyeliminowana bądź ustabilizowana, sprawność seksualna powinna wrócić do normy. Warto jednak wiedzieć, że na każdym etapie leczenia pacjent powinien ściśle współpracować z lekarzem i informować go o zauważalnych zmianach. Na przykład niektóre leki stosowane w leczeniu nadciśnienia tętniczego mogą powodować dodatkowe obniżenie funkcji seksualnych.

Ścisła współpraca i szczera rozmowa z lekarzem są potrzebne również w przypadku terapii choroby wieńcowej powiązanej z występowaniem zaburzeń erekcji. Niegdyś uważało się, że mężczyźni po przebytym zawale powinni unikać stosunków seksualnych. Nie jest to prawdą, rezygnacja z życia seksualnego okazuje się znacznie gorsza w skutkach niż stopniowe powracanie do aktywności seksualnej. Badanie EKG oraz próba wysiłkowa na bieżni pozwalają tak zaplanować terapię, by pacjent mógł zachować sprawność seksualną.

Na zaburzenia erekcji cierpią również panowie chorujący na cukrzycę. Wynika to ze zmian, jakie zachodzą w naczyniach krwionośnych oraz włóknach nerwowych odpowiedzialnych za powstawanie wzwodu, a niekiedy z zaburzeń hormonalnych towarzyszących cukrzycy. Diabetolodzy wiedzą, że zaburzenia erekcji są cichym powikłaniem tej choroby.Mogą więc zaproponować odpowiednią formę leczenia.

Problemy z erekcją mają też mężczyźni cierpiący na choroby gruczołu krokowego. Leczenie farmakologiczne łagodnego rozrostu prostaty często prowadzi do obniżenia sprawności seksualnej. Wtedy niezbędna jest rozmowa z lekarzem o terapii dodatkowej. Zaburzenia erekcji bywają powikłaniem po leczeniu chirurgicznym, np. wycięciu raka prostaty.

Nasze drogie panie

Jeden z seksuologów napisał w artykule traktującym o współczesnych możliwościach leczenia zaburzeń erekcji, że wciąż nikt nie wymyślił lepszego lekarstwa niż wyrozumiała partnerka. Powinna ona wiedzieć o tym, co doprowadziło do kłopotów. Dlatego warto chodzić razem do lekarza oraz wspólnie poszukiwać sposobów na osiągnięcie satysfakcji w sypialni. Ważne jest to, aby nie rezygnować z kontaktów intymnych, nawet gdy nie dochodzi do stosunku. Jakości seksu nie wyraża się w liczbach orgazmów, ale w poczuciu bliskości i wzajemnej akceptacji.

Podstawowe badania może wykonać: urolog, seksuolog, androlog, diabetolog (przy cukrzycy), lekarz pierwszego kontaktu. Standardowa diagnostyka jest prosta, pozwala na szybkie i precyzyjne określenie przyczyn zaburzeń erekcji.

30% mężczyzn po 50. r.ż. cierpi na zaburzenia erekcji

To wnioski płynące z badań seksualności 1,8 tys. Polaków z tej grupy wiekowej. Ich autorem jest prof. Zbigniew Izdebski, a przeprowadził je metodą ankietową ośrodek TNS OBOP przy wsparciu firmy Eli Lilly.

90% przypadków niemożności osiągnięcia wzwodu ma – u panów po 50. r.ż. – podłoże organiczne i związane jest z występowaniem cukrzycy, chorób serca, nadciśnienia tętniczego czy urazów rdzenia kręgowego. Tylko 10% tych zaburzeń to kwestia psychiki, strachu przed podjęciem współżycia.

Niezależnie od przyczyny, zaburzenia erekcji mogą prowadzić do pogorszenia samooceny mężczyzny, a nawet do rozpadu związku. Można je jednak skutecznie leczyć. Najlepiej jest zgłosić się do seksuologa.

Zainteresowani problematyką zaburzeń erekcji znajdą wiele przydatnych informacji w serwisie edukacyjnym www.akcja36.pl